Burenweekend op Minicamping De Hoge Hof (Groesbeek )

Afgelopen weekend hadden Urk en moi voor het eerst het genoegen om mee te gaan kamperen met onze buren van het blok..
Al eerder gingen onze buurtjes met elkaar kamperen en in eerste instantie vonden wij het best klef. Toch bleek iedereen zeer enthousiast terug te keren van dit jaarlijkse "samen zijn" en kregen wij ook zin om mee te gaan.Dit jaar waren wij eindelijk in de gelegenheid om een groot deel van het weekend mee te genieten (ondanks de bruiloft in het Boxmeerse..)
Dus..zaterdagochtend de nodige spulletjes gepakt(regenlaarzen waren een vereiste volgens de ingewijden)en in de auto naar Groesbeek.Het mooie weer was al besteld en deze keer was de bestelling ook aangekomen.Met als welkom de bijzonder indringende geur van het melkvee was het effe wennen, maar dat is al gauw vergeten als je het mooie uitzicht ziet wat je hebt als je het kampeerveld op loopt.Je waant je ergens in een glooiend buitenland als je over de heuvels kijkt richting Duitsland.(ok het ìs ook bijna buitenland...)
Na de rondleiding van de buurdametjes Zoë en Marijn voelden we ons al snel thuis en kon het grote genieten beginnen.We konden kijken en helpen bij het koeien melken,spelen in de hooiberg en de kids konden meerijden bij boer Daan op de trekker.

We hebben heerlijk gewandeld in het bos bij de Duivelsberg ,waar Buurman Thomas wat vondsten liet zien uit de tweede wereldoorlog en daarna met een biertje/wijntje in de hand 1 groot familie-volleybal-partijtje gedaan. Zèlfs de benjaminnetjes Jinte en Gijs werden ingezet.

Daarna werd het tijd voor de BBQ ,welke errug goed verzorgd was.Iedereen zat te smikkelen en smullen van het heerlijke vlees en de salades.

Toen de jongere kids naar bed waren hebben we nog een nachtelijke wandeling gemaakt onder leiding van Boer Theo. Hij weet precies waar ie moet lopen en hoort aan het geritsel van de bosjes wat voor dier er nadert (dassen,zwijnen en reetjes?)
Muisstil moesten we met ons 9-en zijn...dat ging helaas niet helemaal lukken want Buurman Eric had last van gas, waardoor de 3 heren in de achterhoede de slappe lach kregen.En buurvrouw Roos had last van een krakende schoen.Verder was er nog een beroeps-stommelaar in ons gezelschap waardoor het wild wat 'dienst' had die nacht ons al van verre aan konden horen komen en waarschijnlijk lachtten in hun vuistjes om zo'n groep olifanten, en besloten uit het zicht van de lamp van boer Theo te blijven.Als laatste poging om wild te spotten zijn we allemaal heel stilletjes gaan zitten bij een natuurlijke bron ,in de hoop dat het wild genoeg dorst had om zich aan ons te onthullen. We zaten zo stil dat ik boer Theo naast me steeds rustiger hoorde ademen ,om vervolgens over te gaan in gesnurk.Ons stille kwartiertje heeft helaas niet mogen baten,want buiten een paar konijnen hebben we niets gespot.Boer Theo zei later dat hij het donkere bos heel rustgevend vond (dat had ik al gemerkt)maar buurvrouw Monique en Buurdametjes Robin ,Marijn en Zoë dachten daar -zeker in het begin-wel anders over..

Al met al een heel geslaagd weekend en de plannen worden alweer gesmeed voor de volgende keer...dan misschien wel met summoworstel-pakken...

CU

)

Brief aan Oma

Lieve Oma,

Het is vandaag precies 2 maanden geleden dat we met z'n allen bij elkaar kwamen in de aula van het crematorium om afscheid te nemen van u. Tenminste......afscheid te nemen van u in stoffelijke vorm (of zoals u zelf zei :"een zak met botten") De benaming "stoffelijke vorm" zal u wel storend vinden,aangezien u boenen en poetsen bijna als hobby zag,maar "stoffelijk overschot" vind ik helemaal zo'n vreselijke uitdrukking.

Dat u ,precies een jaar nadat bij Michael Jackson het lampje voor altijd uitging,vond dat het wel welletjes was vind ik persoonlijk erg mooi.Als je dan een dag uitzoekt om te sterven ,dan ook maar zo'n mooie dag. Want een mooie dag was het! De zon scheen hoog aan de hemel en de hitte van de zomer was al dichtbij.Dat heeft u allemaal niet weer moeten doorstaan daar in dat kleine kamertje in de Klinkenberg.(noemde u het niet ooit "het Nachthok"?) Dat is u bespaard gebleven,want ook al schikte u in uw lot,toch was het huisje aan de klinkenbergerweg duizend maal fijner,alleen al vanwege de mooie tuin.

Ik zat die donderdagochtend tijdens de crematie te fantaseren dat u,samen met opa, op een dikke tak van 1 van de bomen naast de aula zat.Opa met zijn willempie-helm op en u met een mooi hoedje op en de tas op schoot. En dat jullie samen hebben zitten kijken en luisteren naar de muziek die gespeeld werd en de toespraken die gehouden werden. Ik kreeg daar een heel warm gevoel van want het was een mooie dienst. Vooral de rede van Marenka was mooi.De woorden die ze sprak waren oprecht van haarzelf en dat sprak iedereen (of in elk geval een groot deel van de kleinkinderen) erg aan.Jullie kunnen trots zijn.

Toch zijn er nog wel veel dingen die ik zou willen vragen Oma.Natuurlijk heeft u al vaak verteld van de tijd dat u in Deventer werkte aan de Zwolseweg en dat u in de oorlog in de kinderwagen etenswaar smokkelde. Maar wie waren uw grootouders eigenlijk? En wat voor een band had u met ze? Heeft u ze zowiezo wel gekend? Had u idolen? Welke kinderspelen speelde u altijd? En, wat had u willen worden als meisjes in uw tijd wèl hadden mogen en kunnen doorleren?
Volgens mij was u ,als u in deze tijd was opgegroeid, een succesvol schoonmaakbedrijf begonnen. U zou een strenge maar rechtvaardige werkgever zijn ,die haar mensen op een hele directe manier de fijne kneepjes van het vak bijbracht met oog voor detail...

U heeft trouwens wel een trend gezet ,met dat doodgaan, want de laatste tijd vallen er veel oude bekende nederlanders neer.
Zo is Conny Stuart vorige week overleden, en Ton v. Duinhoven, Appie Baantjer en Anton Geesink.Die laatste schijnt een ontzettende grote kist gehad te hebben. Dat was bij u wel anders.Toch was het een mooi kistje waar u ,zoals u zelf eens zei, "voor de laatste keer de kachel mee aanmaakte". En omdat het best druk was tijdens de crematie wil ik als laatste nog eens het mooie gedichtje van Toon Hermans herhalen wat Anneke op de kaart heeft gezet die bij ons rouwboeket zat...

Een Beetje

Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
't is vreemd,maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je
aan je laatste eindje toe...

Je blijft in mijn herinnering voor altijd springlevend, Oma!

kus Syl